FILOSOFIE
Waarom de Lichtenberger Methode?
De Lichtenberger Methode is een beproefde manier van werken die gebaseerd is op de anatomische- en fysiologische wetenschap van het menselijk strottenhoofd. Veel zangers en sprekers hebben baat bij deze aanpak: ze gaan veel vrijer zingen en spreken.
Ontstaan van de Lichtenberger Methode
Deze methode ontstond begin jaren '80 van de vorige eeuw. Zangeres/zangpedagoge Gisela Rohmert vormde met haar man professor Dr. Ing. Walter Rohmert en met Johanna en Martin Landzettel-Rohmert een team dat - aanvankelijk in opdracht van het Institut für Arbeitswissenschaft van de TU Darmstadt - een ergonomische methode ontwikkelde voor zangers, sprekers en instrumentalisten. In de loop der jaren ontstond hieruit een geheel eigen functionele methode en pedagogiek, die volop in ontwikkeling blijft en inmiddels in heel Europa bekendheid geniet. De thuisbasis voor de methode is het Lichtenberger® Institut für Angewandte Stimmphysiologie in Lichtenberg, Duitsland.
Ons strottenhoofd en onze stembanden worden aangestuurd
door het autonome zenuwstelsel
De primaire functie van onze stembanden is niet zingen en spreken, maar het afsluiten van de luchtpijp, zodat bijvoorbeeld voedsel niet in onze luchtwegen en longen terecht komt. De stembanden doen dit samen met de 'valse' stemplooien, het strotklepje en de tong. Het strottenhoofd wordt omhoog getrokken en voorkomt zo verslikken en stikken. Omdat het om zo'n belangrijke beschermingsfunctie gaat, verloopt deze reflexmatig, dus buiten onze wil om, via het autonome zenuwstelsel.
De betekenis voor zingen en spreken
Omdat het strottenhoofd en onze stembanden dus reflexmatig aangestuurd worden, moeten we hiermee leren omgaan, als we spreken en zingen. Spelen angst om te stikken en verslikken, maar ook angst om te zingen of te spreken, of prestatiedruk een te grote rol? Dan voelen we ons 'aangevallen''en zal de beschermingsfunctie 'tegen' ons werken. Alle spieren in onze keel en in ons hele lijf zullen zich teveel gaan aanspannen om zodoende een 'tegendruk' te kunnen uitoefenen, onze stembanden kunnen niet vrij trillen. Als we kunnen leren om onszelf minder onder druk te zetten, hoeven we ook minder te beschermen.
Via de Lichtenberger Methode leren we met dit gegeven om te gaan
Spanning leidt tot te grote druk op ons totale fysieke systeem, wat direct hoor- en voelbaar is in onze stem als we spreken of zingen. We merken het zelf als eerste, maar ook de toehoorders kan het opvallen. Via de Lichtenberger Methode leren we communiceren met ons autonome zenuwstelsel. Onze waarneming en onze klank spelen hierin een belangrijke rol. Daar horen open vragen bij als:
Waar voel ik mijn klank?
Kunnen mijn oren naast beoordelen of de klank hard, zacht, mooi, lelijk, zuiver of vals is, ook nog andere aspecten waarnemen?
Kan ik mezelf meer sensorisch leren waarnemen in plaats van louter inhoudelijk en prestatiegericht zijn als ik spreek of zing?
Kan ik bij mezelf opmerken wanneer ik (teveel) controle op mijn ademhaling probeer uit te oefenen en hoe beinvloedt dat mijn stemklank?
Krijg inzicht in de spanning die je voelt en leer onder woorden brengen
wat je waarneemt. Je zult dan motorisch meer tot rust komen en sensorisch alerter zijn. Je ontwikkelt de moed om je iedere keer echt aan het zingen over te geven. Daardoor wordt je stem vrijer en word je ook persoonlijk vrijer. Je neemt in feite elke keer een 'evolutionaire stap' op weg naar vrij zingen en spreken.
PERSOONLIJKE NOOT:
“Voor mij persoonlijk komt de liefde voor muziek, voor stem en klank hier samen met mijn overtuiging dat de mens van nature autonoom en speels is. Voor mij als docent vraagt het een open blik, een open oor, een stille aanwezigheid en een niet vooropgezette methodiek. Dit houdt mij creatief, onderzoekend en lerend. Deze manier van werken roert mij diep!” Esther
